ပန္းပန္လွ်က္ပဲ
ညိဳၿပာၿပာ လတာၿပင့္ ေၿခရင္း ။
လိွႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္ ၊ လိွူင္းသက္ရာဆင္း ။
ဆင္းရလည္း မသက္သာ ။
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ ။
အဆင္းနဲ႔ အလာ ၊ မေဗဒါ အေထြး ။
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး ၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး ။
ေဆာင့္ခဲ့လည္း မသက္သာ ။
ေနာက္တခ်ီ ဒီတစ္လံုးက ၊ ဖံုးလိုက္ၿပန္ပါ ။
ၿမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ ၊ မေဗဒါအလွ ။
တလံကြာ လွိူင္းအၾကြ ၊ ေပၚလိုက္ၿပန္ရ ။
ေပၚၿပန္လည္း မသက္သာ ။
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေၿမာင္းငယ္ထဲက
ဘဲထြက္လို႔လာ ။
ဘဲအုပ္မွာ တရာ နွစ္ရာ
ေဗဒါက တပင္ထဲ (တည္း) ။
အယက္ အကန္ခံလို႔ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ ၊
ပန္းပန္လွ်က္ပဲ ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ။
တကၠသိုလ္ ၊ အိုးေဝမဂၢဇင္း ၊ ၁၉၆၀ ။
(ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း အမွတ္ရေနတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)
Labels: ကဗ်ာ
Posted on 2:45 PM by ပိုင္ၿဖိဳးကို | 3 Comments
