ပန္းပန္လွ်က္ပဲ






ညိဳၿပာၿပာ လတာၿပင့္ ေၿခရင္း ။


လိွႈင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္ ၊ လိွူင္းသက္ရာဆင္း ။




ဆင္းရလည္း မသက္သာ ။


အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ ။


အဆင္းနဲ႔ အလာ ၊ မေဗဒါ အေထြး ။


အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး ၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး ။




ေဆာင့္ခဲ့လည္း မသက္သာ ။


ေနာက္တခ်ီ ဒီတစ္လံုးက ၊ ဖံုးလိုက္ၿပန္ပါ ။


ၿမဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ ၊ မေဗဒါအလွ ။


တလံကြာ လွိူင္းအၾကြ ၊ ေပၚလိုက္ၿပန္ရ ။




ေပၚၿပန္လည္း မသက္သာ ။


ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေၿမာင္းငယ္ထဲက


ဘဲထြက္လို႔လာ ။




ဘဲအုပ္မွာ တရာ နွစ္ရာ


ေဗဒါက တပင္ထဲ (တည္း) ။


အယက္ အကန္ခံလို႔ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ ၊


ပန္းပန္လွ်က္ပဲ ။




ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ။


တကၠသိုလ္ ၊ အိုးေဝမဂၢဇင္း ၊ ၁၉၆၀ ။
(ကၽြန္ေတာ့္ရင္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း အမွတ္ရေနတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ)

Labels:

Posted on 2:45 PM by ပိုင္ၿဖိဳးကို | 3 Comments